Yazarımız Dr. Ömer Aydın Annesi Şahsında Tüm Annelere İthaf Etti

ANNEM’E

Bizim her günümüz;
Anneler günü.
Günlerimizi bu felaket aldı götürdü.
İyilik haberlerin müjdemdir benim.
Ellerinden öperim,
Ben iyiyim, daralıp da hiç merak etme,
Beni senin kadar göresleyen var mıdır anne?


Ağlayan çocukluğum peşinde anne.
Çocukluğumun güneşli sabahlarındaki türkülü ninnilerini,
Acının hamurundan mısır ekmeklerini,
Karayemişi katık etmeni,
Çamaşır leğenini, çiçekli eteğini, beyaz tülbentini,
Geceleri hazırladığın sefertasımızın yemeklerini
Unutmam; özlerim hem de.
Hasretin sahici resmi sen misin anne?


Babamın anlamsız huysuzluklarına yılmadan katlanmanı,
Yıkılmadan göğüslemeni amcamın entrikalarını,
Dokuz ay, odun aleviyle evimizi aydınlatmanı,
Eyüp Peygamber sabrıyla direnmeni,
En büyük acıları yaşatanları affedip, haklarını helal etmeni,
Yetimleri sevmeni, fakirleri sevindirmeni,
Merhamet sularını özlerim; hep yüreğinde.
Senden başka çıkarsız kim sever anne?

Okuma yazma bilmeden hayatı okumanı,
Nazara’yla konuşmanı, Karabaş’a sadakati hatırlatmanı,
Kedimize şükretmeyi öğretmeni,
Gece vakti mezarlıktan çabucak geçirmeni,
Elimden tutup okula kaydetmeni,
Küfürbaz komşunun tarlasını dağıttığımda,
Sever gibi dövmelerini özlerim; çimende
Senin gibi benden kim razı anne?


Çocuklarına yaktığın hasret türküsü yüzündeki çizgileri,
Çölün yağmura arzusu gibi sesini,
Yalnız kaldığımızda saçlarımı okşayan nasırlı, müşfik ellerini,
Sıkıntılarımızda adaklarını,
Mutluluklarımızda kurbanlarını,
Başım her sıkıştığında imdadıma koşan
Dualarını hep özlerim; başımda çare.
Senin gibi duası kabul var mıdır anne?


Kavuşmalarımızda boğazına yapışan sevinçlerini,
Beni uğurladığında,
Üzülmeyeyim diye hıçkırığını boğarak gülümseyişini,
Seni ihmal ettiğimde sitemli telefonlarını,
Annenin bir anlamının “Küsmeyen sevgili” olduğunu hatırlatmanı,
Her kandırıldığımda;
Aldatmayan insan olmanı özlerim; sadece
Dürüstlüğün simgesi sen misin anne?

Halden anlamanı, gönlümdekileri bilmeni,
Düşündüğümden fazlasını hissetmeni,
Günlerce aynı havayı solumasak da;
Hep yanımda olmanı,
Yüz yüze görüşmesek de,
Can gibi içimde durmanı,
Her çağırdığımda özlerim; gelmeni zihnime
İki tende bir can olmak bu mudur anne ?


Dualarımı dedemden,
Onurlu yaşamayı babamdan öğrendim.
Bitmeyen sorumluluklarım,
Omuzlarımdaki yüklü hayatlar, kahırlarım,
Anılarımla yer değiştiren acılarım,
Senden miras.
Tesellilerini özlerim; ilaçtır kederlere.
Senden başka yasımı kim tutar anne?


Ben iyiyim anne; sen üzülme.
Namerde de minnet eylemem, yiğite de,
Gözlerim kızarık değil, sağlığım yerinde,
Duaların üzerimde, Cennet kokulu ellerin başımda,
İçime huzur yağıyor seni her hatırladığımda.
Baştan aşağı şefkat, tepeden tırnağa rahmetini özlerim;
Titrek öpücüğün tenimde,
Tanrının yeryüzündeki gölgesi sen misin anne?

Anne, gözümde tütmüyorsun, yüreğimde tutuşuyorsun.
Bitmesi yakındır bu ayrılığın, biliyorsun.
Bir yaz ikindisinde, fındık çuvalı sırtında,
Ağabeyim kucağında,
Harmanın ortasında doğurduğun,
Üçüncü çocuğun;
Gelecek, bir ikindi namazı tesbihinde.
Senden başka yolumu gözleyen var mıdır anne?


Sana, acılarla yıpranmış yıllarımı getireceğim.
Kucak dolusu hasretimle geleceğim.
En tatlı gülüşünle karşıla beni.
Hissedeceksin geleceğimi.
Secdelere yoldaş alnından öpüleceksin.
Ruhumun sökülmüş yerlerini dikeceksin.
Şefkat iğneni ipliğini hazırla, beni bekle
Sen olmasan, yokluğunda biz ne yaparız anne ?