Miraca yükseliş olayı nedir, nasıl gerçekleşti? Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed'in miraca yükselişi

Hz. Muhammed (s.a.v) mucizelerinden biri olan ve her Recep ayının 27.gecesi ibadetlerle anılan Miraç gecesi, Müslüman toplumlarda oldukça önemli bir gündür. Peki miraç gecesi nasıl gerçekleşti. Peygamber Efendimiz miraca nasıl yükseldi? İşte merak edilen detaylar… 

Miraca yükseliş nedir?

Hz. Muhammed’in (s.a.v.) Kur’an’dan sonraki en büyük mucizelerinden biri olarak görülen Miraç hadisesi, Burak isimli bir binek vesilesiyle kısa sürede Mekke’den Kudüs’e, oradan da Allah’ın (c.c.) huzuruna çıkmasıyla gerçekleşti.

Tüm dünyanın efendisi, Allah’ın sevgili kulu, tüm insanlığın son peygamber Hz. Muhammed (s.a.v.) yaşadığı süre boyunca, birçok mucize gerçekleşti. Bu mucizelerden en önemlisi, şüphesiz ki Allah’ın (c.c.) Kur’an-ı Kerim’i Hz. Muhammed’e indirmesi ve onun mucizevi kitabı tüm insanlığa öğretmesidir. Kutsal kitap Kur’an’dan sonraysa peygamberimizin en büyük mucizelerinden bir diğeri İsra ve Miraç hadiseleridir.

İsra, efendimizin Mekke'den Kudüs'e Burak isimli bir bineğin sırtında gitmesine denmektedir.. Miraç ise, efendimizin Cebrail ile birlikte göğe yükselmesi olarak anlatılan olaydır. 

Miraca yükseliş nasıl gerçekleşti?

Peygamberimiz, bir gece Mekke’deki Mescid-i Haram’dayken Burak isimli bir bineğe bindi. Burak, gözün aldığı mesafeden daha uzağa adım atacak kadar hızlı gidiyordu. Bu vesileyle Hz. Muhammed, normal bir insanın ulaşamayacağı kadar kısa sürede Kudüs’teki Mescid-i Aksa’ya ulaştı.

Mescid-i Aksa’da Cebrail (a.s.) ile birlikte göğe yükseldi. Miraç hadisesi peygamberimizin hadislerinde şöyle anlatılır:

Ben Kâbe’nin Hatîm kısmında uyku ile uyanıklık arasında idim… Yanıma merkepten büyük, katırdan küçük beyaz bir hayvan getirildi. Bu Burak’tı. Ön ayağını gözünün gördüğü en son noktaya koyarak yol alıyordu. Ben onun üzerine bindirilmiştim. Böylece Cibrîl -aleyhisselâm- beni götürdü. Dünyâ semâsına kadar geldik. Kapının açılmasını istedi.

−Gelen kim?» denildi.

«−Cibrîl!» dedi.

«−Berâberindeki kim?» denildi.

«−Muhammed -aleyhissalâtü vesselâm-» dedi.

«−Ona Miraç dâveti gönderildi mi?» denildi.

«−Evet!» dedi.

«−Hoş gelmişler! Bu geliş ne iyi geliştir!» denildi ve kapı açıldı.

Kapıdan geçince, orada Hazret-i Âdem -aleyhisselâm-’ı gördüm.

«−Bu babanız Âdem’dir! O’na selâm ver!» denildi.

Ben de selâm verdim. Selâmıma mukâbele etti. Sonra bana:

«−Sâlih evlât hoş geldin, sâlih Peygamber hoş geldin!” dedi.

Sonra Hazret-i Cebrâîl beni yükseltti ve ikinci semâya geldik. Burada Hazret-i Yahyâ ve Hazret-i Îsâ -aleyhimesselâm- ile karşılaştım. Onlar teyzeoğullarıydı.

Sonra Cebrâîl beni üçüncü semâya çıkardı ve orada Hazret-i Yûsuf -aleyhisselâm- ile karşılaştık. Dördüncü kat semâda Hazret-i İdrîs -aleyhisselâm- ile, beşinci kat semâda Hârûn -aleyhisselâm- ile, altıncı kat semâda ise Hazret-i Mûsâ -aleyhisselâm- ile karşılaştık.

«−Sâlih kardeş hoş geldin, sâlih peygamber hoş geldin!» dedi.

Ben onu geçince, ağladı. O’na:

«–Niye ağlıyorsun?» denildi.

«−Çünkü, benden sonra bir delikanlı Peygamber oldu, O’nun ümmetinden Cennete girecek olanlar, benim ümmetimden Cennete girecek olanlardan daha çok!» dedi.

Sonra Cebrâîl beni yedinci semâya çıkardı ve İbrâhîm -aleyhisselâm- ile karşılaştık.

Cebrâîl -aleyhisselâm-:

«−Bu, baban İbrâhîm’dir; ona selâm ver!» dedi.

Ben selâm verdim; O da selâmıma mukâbele etti. Sonra:

«−Sâlih oğlum hoş geldin, sâlih peygamber hoş geldin!» dedi.

Daha sonra bana:

«−Yâ Muhammed! Ümmetine benden selâm söyle ve onlara Cennetin toprağının çok güzel, suyunun çok tatlı, arâzisinin son derece geniş ve dümdüz olduğunu bildir. Söyle de Cennete çok ağaç diksinler. Cennetin ağaçları “Sübhânallâhi ve’l-hamdü lillâhi ve lâ ilâhe illâllâhu vallâhu ekber!” demekten ibârettir.» dedi.

Sonra Sidretü’l-Müntehâ’ya çıkarıldım. Bunun meyveleri (Yemen’in) Hecer testileri gibi iri idi, yaprakları da fil kulakları gibiydi.

Cebrâîl -aleyhisselâm- bana:

«−İşte bu, Sidretü’l-Müntehâ’dır!» dedi.”

Burada dört nehir vardı: İkisi bâtınî nehir, ikisi zâhirî nehir.

«–Bunlar nedir, ey Cibrîl?» diye sordum.

Cebrâîl -aleyhisselâm-:

«–Şu iki bâtınî nehir, Cennetin iki nehridir. Zâhirî olanların biri Nil, diğeri de Fırat’tır!» dedi…”

(Buhârî, Bed’ü’l-Halk, 6; Enbiyâ, 22, 43; Menâkıbu’l-Ensâr, 42; Müslim, Îman, 264; Tirmizî, Tefsîr 94, Deavât 58; Nesâî, Salât, 1; Ahmed, V, 418)

Sidretü’l-Müntehâ’da Cebrâîl -aleyhisselâm-:

“–Ey Allâh’ın Resûlü! Buradan öteye yalnız gideceksin!” dedi.

Resûlullâh -sallâllâhu aleyhi ve sellem-:

“–Niçin ey Cibrîl?” diye sordu.

O da cevâben:

“–Cenâb-ı Hak bana buraya kadar çıkma izni vermiştir. Eğer buradan ileriye bir adım atarsam, yanar kül olurum!..” dedi. (Râzî, XXVIII, 251)

Artık bundan sonraki yolculuğa Allâh Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem- yalnız de­vâm etti. Kendisine hârikulâde tecellîler lutfedildi. Cenâb-ı Hakk’ın cemâliyle müşerref oldu.