"Doğuma günler kala her anne adayı gibi az önce oturdum bir kenara düşündüm… Dokuz ayı ilk öğrendiğimdeki heyecanımı, telaşımı, korkumu, paniğimi, dokuz ay boyunca hiç bitmeyen mide bulantılarımı, tansiyon düşüklüğünü, halsizliğimi, ağrılarımı… Bir yandan ilk göz ağrıma, Elif'ime yetebilme çabalarımı, aynı anda hem anne hem eş hem ev kadını hem iş kadını olmaya çalışırken, ara ara kendimden ne kadar vazgeçtiğimi enine boyuna düşündüm… İlk hamile kaldığımı öğrendiğimde 'Acaba Elif'e yanlış mı yaptım?' diye düşünürken, 'onu daha mı az seveceğim acaba?' diye hayıflanırken, bir kadının sadece evlatları için gönlünün ne kadar genişleyebileceğini gördüm.