>Batı Trakya;1912 Balkan Savaşlarının hemen akabininde Bulgarlar tarafından,2.Balkan Savaşı sırasında Yunanlılar tarafından işgal edilmiştir. Fakat 2. Balkan Savaşı sonucunda imzalanan Bükreş Antlaşması Batı Trakya’nın bir kısmını Bulgar Devleti’ne bırakırken,Yunan tarafı bu bölgenin teslimi konusunda olabildiğince sorunlar çıkarmış hatta Batı Trakya sorununa Osmanlı Devleti’ni de karıştırmak istemiştir. Yunanlılar'ın hazımsızlığı geçmiş tarih boyunca devam etmiş ve halen daha haddini aşarak sorunlar çıkarmıştır. Batı Trakya’daki Türkler de, Balkanların bu karmaşık siyasi ortamında diğer Müslüman ve Türk topluluklar gibi benzer bir süreçten geçmişlerdir.

>Batı Trakya'da yaşayan Müslüman Türk azınlık açısından Yunanistan'a en fazla sorumluluk getiren antlaşmadır. Buna göre Yunanistan'a bırakılan topraklarda kalanların yaşam, mal, din ve gelenekleri güvence altına alınacak ve bu insanlar Yunan kökenli vatandaşlarla aynı haklara sahip olacaktı.Lakin böyle olmadı. İşgalci Yunanistan burada camileri kapattı, toplantıları yasakladı. Göçlere zorladı. Türkiye ve Yunanistan arasında yoğun tartışmaların yaşanmakta olduğu hemen her dönemde gündeme gelen azınlıklar konusu, uluslararası sistemde ayrıca hukuk kurallarında yeni hükümler çerçevesinde bir insan hakları sorunu olarak yıllardır devam etmektedir.

Yunanistan, isimlerinde Türk ifadesine yer veren, örneğin Rodop ili Türk Kadınları Kültür Derneği gibi sivil toplum kuruluşlarının ve derneklerinin kurulmasına itiraz etmeye devam etmektedir. Örgütlenmeye asla tahammülleri yoktur. Türk korkuları sürekli devam etmektedir. Sankki bir kıvılcımlı harlı bir ateşe dönüşmesinden Yunan Hükümeti korkmaktadır.

>Lozan Antlaşmasının 40. Maddesinde apaçık şekilde böyle bir madde vardır; Azınlık üyeleri, masrafları kendilerine ait olmak üzere, hayırseverlik, dini ve toplumsal kurumlar, okullar ve eğitim ve öğretim amaçlı sair kurumlar kurma, yönetme ve kontrol etme konusunda eşit haklara sahip olacaklar, buralarda kendi dillerini serbestçe kullanma ve kendi dinlerinin gereklerini serbestçe yapma hakkına sahip olacaklardır. Azınlık eğitimi, sürekli olarak Yunanistan devleti müdahalesiyle karşı karşıya kalmıştır.

>Son yıllarda, camileri ve Müslüman mezarlıklarını hedef alan arada bir görülen saldırılar ve kutsal mekan ve simgelere saygısızlık fiillerinin olması Türk toplumlarının canını yakmıştır. Durum bireysel dini haklar açısından gurur kırıcı olarak değerlendirilebilir. Gecikmelerle ve engellemelerle de olsa, azınlık toplumuna genellikle camilerini inşa etme ve onarma için gerekli izinler verilsede toplumun aşırı sağ kesiminden son zamanlarda ciddi suçlamalar bulunmaktadır. Müslüman dini liderlerin, yani Müftülerin devam eden kurumsal sorunlarının çözümüne yönelik hiçbir ilerleme kaydedilmiştir.

>Yunan Devleti, Müslüman Vakıflarının mülkiyetindeki mal varlıklarına aşırı vergiler ve yasal yaptırımlar uygulamaya devam etmektedir. Azınlığın, bu vakıfları yönetememesi ve hesaplarına erişememesi, ayrıca, bu vakıflardan elde edilen gelirleri, okulların bakımı ve iyileştirilmesi gibi toplumun hayati ihtiyaçları için harcamalarına da engel olmaktadır.