Birçoğu Fransızcadan aktarılan tiyatro terimleri, geçmişten günümüze tiyatroda birçok tarzı ve görevi simgeleyen kelimeler oluşmuştur. Bu kelimelerin bazıları geleneksel tiyatroda kalmış bazıları da daha sonra; modern zamanda türetilmiştir. İşte, o terimler…
TİYATRO TERİMLERİ
Adaptasyon: Yabancı dilde yazılmış bir eseri, yerli adlar ve eklemeler ile yeniden düzenlemek veya çevirmek
Aktör: Erkek tiyatro sanatçısı.
Aktris: Kadın tiyatro sanatçısı.
Bale: Dans ve ritmik hareketlerle anlatılan müzikli ve sözsüz olan gösteri türü.
Dekor: Tiyatro eserine göre sahneyi düzenlemek için gerekli olan nesnelerin genel adı.
Diyalog: Oyun, roman, tiyatro gibi türlerde iki veya daha fazla kişinin konuşması.
Doğaçlama: Oyuncuların konuya bağlı olup, metne bağlı kalmaması, içinden geldiği gibi konuşması, emprovizasyon.
Dram: Hayatın hem acılı hem de gülünç yanlarının bir arada verildiği oyun.
Dramatize etmek: Bir edebî eseri radyo, televizyon veya bir sahne oyunu biçimine getirmek.
Dublaj: Yabancı dilde yazılmış bir eserin yerli dile çevrilmesi ve uyarlanması.
Dublör: Tiyatro ve sinemada yedek rol oyuncusu.
Entrik Unsur: Yazılan eserin, okuyucuda merak uyandıracak şekilde olması.
Epizot: Yunan trajedisinin ögelerini oluşturan diyaloglardan herhangi biri.
Fars: Basit hareketli komedi örgüsü.
Fasıl: Bölüm veya perde.
Feeri: Doğaüstü olayların ve kişilerin dekorlar arasında gösterilmesi.
Figüran: Oyunun bir sahnesini doldurmak için kullanılan, sadece görüntü amaçlı, konuşmayan veya birkaç kelime konuşan kişi veyahut kişiler.
Fuaye: Tiyatro aralarında oyuncuların ve seyircinin dinlenmesi için hazırlanmış yer.
Jest: Oyuncuların el, kol, ayak ve beden hareketleri.
Kabare: Güncel konuların eleştirel biçimde sahnelenmesi.
Kanto: Tiyatro oyunlarından önce kadın sanatçıların şarkı söyleyip dans ettiği yer.
Komedya: Toplumun ve insanların gülünç yanlarını ortaya konmak için yazılan eserler.
Kondüit: Rol sırası gelen kişilere sahneye çıkmalarını anımsatan kişi.
Koro: Kadın ve erkeklerden oluşan şarkıcı grubu
Kostüm: Rol gereği giyilen kıyafetlerin genel adı.
Kulis: Tiyatro sahnesinin arkasında bulunan kısım, sahne arkası.
Kurgu: Belirli şeylerin veya parçaların bir araya getirilmesi.
Meddah: Taklitler yaparak hikâyeler anlatan kişi.
Melodram: Gerilimi yüksek, hüzünlü, korkunç ve duygusal oyun.
Mimik: Oyuncuların kaş, göz, ağız, yüz hareketleri.
Mizansen: Bir tiyatro eserinin sahneye konması.
Monolog: Oyundaki bir kişinin kendi kendine yaptığı konuşma.
Muhavere: Konuşma, kahramaların oyundaki konuşmaları.
Opera: Müzik eşliğinde söylenen şarkılı oyunlar.
Operet: Eğlenceli konular üzerine yazılmış yapıt.
Orta Oyunu: Halk arasında sahne, dekor, perde vb. kullanmadan oynanan oyun.
Pandomim: Jest ve mimiklerle oynanan sözsüz oyun.
Perde: Oyunun bölümlerinden her biri.
Reji: Oyunun yönetilmesinden sorumlu kişi veya kişiler.
Rejisör: Oyundaki rolleri dağıtan, oyunu düzenleyen kişi veya yönetmen.
Replik: Oyuncuların birbirine söylediği sözlerden her biri.
Revü: Oyundan önce gösterilen müzikli ve danslı oyun.
Rol: Oyuncuların metinlerdeki karakterleri sahnede canlandırması.
Sahne: Oyunların oynandığı yer.
Senaryo: Oynanacak oyunun metni, kurgusu.
Skeç: Karakter sayısı az, yalın, mizahi içeriğe sahip kısa oyun.
Suflör: Oyunlarda, gerek duyulursa oyunculara sözleri fısıldayan yardımcı kişi.
Temaşa: Tiyatro, oyun, temsil, piyes vb.
Temsil: Oyunu sahnede oynamak.
Tirat: Oyuncuların sahnede birbirine söylediği uzun sözler, oyuncunun uzun ve kesintisiz konuşması.
Tragedya: Duyguları yaşatmak ve hissetirmek için acıma ve korku duyguları üzerine yazılmış tiyatro eseri, trajedi.
Tuluat: Yazılı metne dayanmayan, kurgulanmamış tiyatro eseri, bir nevi doğaçlama.
Vodvil: Hareketli ve eğlenceli konulara dayanan hafif güldürü.