Gökhan Çınar'ın deprem yayınında duygulandıran anlar: Gözyaşlarına hakim olamadı ''Beni tanıyan kimse kalmadı ki''

Uzman Klinik Psikolog Gökhan Çınar'ın sunumuyla izleyici karşısına gelen Katarsis X-TRA'da bu kez yıkıcı Asrın Felaketi'nde yakınlarını kaybedenler yaşadıklarını anlatırken acılarını paylaştı.

Gökhan Çınar'ın dinlerken zor anlar yaşadığı anlarda Nehir Karakuş anlattıklarıyla izleyenleri gözyaşlarına boğdu.

Yıkıcı 6 Şubat depreminin ardından tam 1 yıl geçti ama yaşanan acılar hâlâ ilk günkü kadar taze. Geride kalanlar acılarını yaşarken bir yandan da hayata devam etmeye çalışıyorlar.

Uzman Klinik Psikolog Gökhan Çınar'ın sunumuyla izleyici karşısına gelen Katarsis X-TRA programında depremde annelerini, babalarını, çocuklarını, sevdiklerini kaybedenler acılarını paylaştı.

Gökhan Çınar'ın belki de yaptığı en zor yayınlardan biri olan bölümde zor anların yaşanırken, Nehir Karakuş deprem sabahı yaşadıklarını, annesini, ablasını ve babasını bulmak için neler yaptıklarını anlattı.

"Bir insan bu dünyada ne kaybedebilirse hepsini kaybettim" diyen Nehir Karakuş "Sabahı nasıl sabah ettiğimi bilmedim bir sene geçirdim" ifadelerini kullandı. Nehir Karakuş deprem günü yaşadıklarını bu sözlerle özetledi: "Ev arkadaşım bana 5 saattir sizinkilere ulaşmaya çalışıyorum dedi, yola koyuldum 29 saat sürdü. Evimin sınırına girdiğimde koşmaya başladım, kafamı kaldırdığımda doğduğum 23 yılımı yaşadığım apartman yıkılmamıştı tuzla buz olmuştu. Saatlerce bağırdım, günlerce bağırdım... Hipotermi geçirdik, ben bağırmaya devam ettim hiç kimse yoktu Gökhan Bey... Ben vinç getirtemedim çok öfkeliyim... 6 gün... Bana battaniye ile sarılı 6 günlük 3 tane ceset verdiler elime... Ben ben o apartmandan neden 15 tane ölü çıkardım, ben neden birini yanımda tutamadım? Bana bunu birinin açıklamasını yapabilmesi mümkün mü?"

Yaşadıklarını anlatırken zor anlar yaşayan Nehir Karakuş anne babasının cesedine ulaştıktan sonra yaşananları anlatırken ise dinleyenler yutkunmakta zor anlar yaşadı...

"Benim ailemi Ordu'dan kalkıp gelen insanlar kurtardı, onlar AFAD ekibi değil onlara çok şey borçluyum bana beden verdiler en azından. Ben babamı teşhis etmek zorunda kaldım, yaşadıklarımın yasını tutuyorum ben babamı teşhis etmek zorunda kaldım. Babam annemle ablamı korumak için üstlerine siper olmuş annemle ablamı ameliyat izlerinden tanıdılar çünkü tanınacak hallerde değillerdi ve dediler ki nehir babandan emin değiliz. Birinci derece yakın olduğun için görmemen lazım! Hayır dedim... Kaldırdılar battaniyeyi böyle bakıyorum çabuk diyorlar mezarlıkta yer kalmadı cesetler çok koktu götürmemiz lazım yetişmemiz lazım yollar kapalı, tanıyamıyorum... 20 yıl koynunda uyuyan babamı ben tanıyamıyorum 90 kiloluk adam 150 kilo boyutuna gelmiş morarma evresini çoktan geçmiş yemyeşil çıldıracak gibi oldum. Dedim ki ki neyi anlaman lazım taş gibi duvara sarılıyorsun duvara dokunuyorsun açtım ağzını dişler çürümez ya öndeki yamuk dişini gördüm. 'Benim Babam' dedim sonrası yok. Şunu hatırlıyorum babama baktıktan sonra kısa bir anda şey dedim sadece ellerine dokunabilir miyim dedim sadece bakmayacağım dedim, çok sinirlendiler, annenin eli el bile değil dediler bakamadım..." Nehir Karakuş "bir insana nefes almak bile nasıl ıstırap olabilir ve bunu anlatamıyorsunuz. Bunu hayat devam ediyor diyen o kitleye anlatamıyorsunuz... Beni tanıyan biri kalmadı ki..." dedi.